"But whatever gain I had, I counted as loss for the sake of Christ. Indeed, I count everything as loss because of the surpassing worth of knowing Christ Jesus my Lord." Philippians 3:7-8 ESV
So when we talk about the Word, don’t just think of your Bible. Think of who is inside that book—Christ. Why is this important? Because many Christians, yes, they read their Bibles, they believe that the Bible is the Word of God, but when they read the Bible, they are just looking for moral principles, things to do, so that they can be a better husband, or wife, or student, or employee, or neighbor. Kung ganyan lang ang approach mo sa Bible, the Word cannot be an anchor for your soul.
We read the Bible, we pray, we obey, we worship, we preach because of God. Meron pa bang mas mahalagang dahilan kesa sa Diyos? Wala na, sapagkat siya ang lahat-lahat para sa atin, kaya ang salita ng Diyos ang kailangan ding pagbulayan araw at gabi ng lahat sa atin, para ang salita ng Diyos ay makarating sa lahat ng dako ng mundo. Nawa’y ito ang maging hangarin ng puso ng bawat isa sa atin—ang Diyos higit sa lahat.
We all need this resolution, siyempre sa tulong ng Diyos: “Resolved to read all of God’s Word, to pray all of God’s Word, to find comfort in all of God’s Word, and to obey all of God’s Word.” Bakit? Because you need all of God for all of life.
Ano ba talaga ang pinaka-kailangan natin? At sino ang makapagbibigay ng kailangan natin? Yan ang mensahe ng pasko, yung purpose ng incarnation.
Habang lalo tayong nagiging Christ-centered sa buhay natin, sa Bible reading natin, sa prayer life natin, sa preaching natin, sa worship services natin, sa discipleship natin, sa engagement natin sa mundong ito, matutuklasan natin na yun pala ang ibig sabihin ng pagiging “Spirit-filled” o puspos ng Espiritu. Hindi pala yung pagsasalita ng kung anu-anong hindi mo maintindihan, o yung pagiging emotional sa worship services, or yung sa mga extraordinary na mga miracles ang pinaka-ebidensiya ng presensiya at pagkilos ng Espiritu.
Para sa mas maraming Christians, ang nagiging dahilan ay yung preoccupation sa mga kasalukuyang nangyayari. Concern lang tayo sa future kung immediate future ang pag-uusapan. Kelan kaya matatapos ang pandemic? Okay na kaya next year? At kung second coming ni Christ ang pag-uusapan, parang irrelevant sa marami. Pero ayon nga kay Albert Mohler, mas maiintindihan lang natin yung “present” kung aalalahanin natin yung “past” at sabik na aabangan yung “future.”
Treasuring Christ PH 