"But whatever gain I had, I counted as loss for the sake of Christ. Indeed, I count everything as loss because of the surpassing worth of knowing Christ Jesus my Lord." Philippians 3:7-8 ESV
We don’t take our covenant membership seriously. Yung baptism nga natin noon saka yung significance nito bihira nating alalahanin, as if walang kinalaman yun sa buhay natin ngayon. Yung iba naman nagpabaptize dati, feeling nila it’s all about their personal relationship with God, at tila walang koneksyon yung baptism sa church membership. Bakit kaya ganun? Posibleng isang dahilan ay dahil hindi natin lubos na nauunawaan kung ano ang ibig sabihin ng covenant.
Alam na alam ng Diyos exactly kung ano ang pinagdadaanan natin, kung ano ang pinaka-kailangan natin sa mga oras na ito. At hindi basta alam lang, at parang passive na sinusubaybayan kung ano ang gagawin natin in response, but he is actively involved all throughout—nagsasalita, nagpapakita’t nagpapakilala. He takes the initiative sa relasyon natin sa kanya, at hindi hihintayin na tayo muna ang lumapit sa kanya at humingi ng tulong.
Kung hindi ang Diyos, ang salita at gawa niya, ang ibinibida mo sa iba, malamang yun ay dahil hindi mo pa nakita kung gaano kaganda, kung gaano kabanal, kung gaano kadakila ang Diyos. Pero kung nakita mo yun, hindi ka na pipilitan pa, ikaw na mismo ang kusang magsasabi sa iba na, “Tingnan mo ang Diyos namin! Behold our God!”
Hindi natin masyadong pinag-uusapan ang tungkol sa kamatayan. Siguro yung iba talaga natatakot pag-usapan ‘yan. Yung iba siguro feeling irrelevant yan maliban na lang kung maysakit ka na o may namatay sa pamilya n’yo. Yung iba siguro masyado nang nasanay. Lalo pa ngayon may pandemic. Pero may Covid o wala, marami pa rin ang nagkakasakit at namamatay. And sooner or later we have to face this. Hindi natin maiiwasan. Pero hindi lang basta kailangang pag-usapan. Dapat din tama ang pinaniniwalaan natin tungkol sa kamatayan at sa kung ano na ang mangyayari pagkatapos nito.
Itong historical fact ng resurrection of Christ at future expectation natin ng resurrection of the body ay may practical consequences sa Christian life natin at church ministry. Yan ang huhubog sa ministry natin sa church, sa klase ng sacrifice na ibibigay natin sa paglilingkod sa Panginoon, at sa pamumuhay nang may kabanalan—testifying to the world the hope we have in Jesus.Ang tanong sa ‘yo: Ito ba ang pinaniniwalaan mo? Ito ba ang bumabago sa pamumuhay mo?
My prayer–at ito naman ang gusto ni Lord for us–na anuman yang mga pagkadismaya, pagkainis, frustrations natin ay magresulta sa greater longing for that day na wala nang sakit, wala nang kasalanan, wala nang ineffective and corrupt government, wala nang kamatayan, maayos na ang lahat, makakasama na natin ang isa’t isa, makakasama na natin ang Diyos full of joy forevermore.
