"But whatever gain I had, I counted as loss for the sake of Christ. Indeed, I count everything as loss because of the surpassing worth of knowing Christ Jesus my Lord." Philippians 3:7-8 ESV
Ang pangako ng Diyos ay hindi titigil sa oras ng kamatayan ni Abraham. Magpapatuloy, hindi lang sa lahi ni Isaac, kundi sa mga susunod pang salinlahi, hanggang sa pagdating ng Panginoong Jesu-Cristo, the true and better son of Abraham. Ang pagdating ng Panginoong Jesu-Cristo ang fulfillment ng lahat ng pangako ng Diyos kay Abraham.
Makakaranas ka ng iba’t ibang sufferings—persecutions, o financial troubles, o problema sa pamilya, o Covid, o struggles sa kasalanan, o discouragements sa discipleship at ministry. At gagamitin ‘yan ng Kaaway para ilagay sa puso mo ang pagdududa sa pangako ng Diyos, “Paano naman niya tutuparin yung pangako niya sa ‘yo kung ganyan ang nangyayari sa buhay mo ngayon?” Kung gayon, ano ang dapat mong palaging tandaan?
Kung nagiging prosperous man tayo financially, galing sa Diyos yun, pero hindi niya promise na he will provide prosperity for everyone. Hindi ipinangako ng Diyos na magkakabahay ka at hindi na mangungupahan, na magkakakotse ka at hindi na magcocommute, na financial breakthrough is around the corner, only if you will believe in God and obey God katulad ni Abraham. That is to mishandle, abuse, and distort this wonderful story.
We don’t take our covenant membership seriously. Yung baptism nga natin noon saka yung significance nito bihira nating alalahanin, as if walang kinalaman yun sa buhay natin ngayon. Yung iba naman nagpabaptize dati, feeling nila it’s all about their personal relationship with God, at tila walang koneksyon yung baptism sa church membership. Bakit kaya ganun? Posibleng isang dahilan ay dahil hindi natin lubos na nauunawaan kung ano ang ibig sabihin ng covenant.
Alam na alam ng Diyos exactly kung ano ang pinagdadaanan natin, kung ano ang pinaka-kailangan natin sa mga oras na ito. At hindi basta alam lang, at parang passive na sinusubaybayan kung ano ang gagawin natin in response, but he is actively involved all throughout—nagsasalita, nagpapakita’t nagpapakilala. He takes the initiative sa relasyon natin sa kanya, at hindi hihintayin na tayo muna ang lumapit sa kanya at humingi ng tulong.
Kung hindi ang Diyos, ang salita at gawa niya, ang ibinibida mo sa iba, malamang yun ay dahil hindi mo pa nakita kung gaano kaganda, kung gaano kabanal, kung gaano kadakila ang Diyos. Pero kung nakita mo yun, hindi ka na pipilitan pa, ikaw na mismo ang kusang magsasabi sa iba na, “Tingnan mo ang Diyos namin! Behold our God!”
