Part 9 – Bad Fruit, Good News, Good Fruit (2:18-25)

Download mp3

Bad Fruit: We Struggle to Respond Well in Sufferings

Like what I said last time, when we talked about 1 Peter 2:11-17, itong verses 11-12 ay summary commands that will cover the section sa letter ni Peter hanggang sa chapter 4 na. At ang main burden niya throughout this letter is to help suffering believers including us today respond well sa sufferings. Because, whether we admit or not, we do not respond well. Siyempre, makasalanan pa rin tayo. We are still struggling with sin, and we will until the day we die. Ito yung “passions of the flesh, which wage war against your soul” na binabanggit niya sa verse 11 na dapat nating labanan.

Yun ang primary na kalaban natin, inside of us. Pero, secondarily, meron ding mga external factors. And we should not neglect that, either. Para tayong mga halaman sa bahay namin. Ang iba sa kanila struggling to survive. Natutuyot ang dahon. Dahil sa init ng araw, dahil sa nakakaligtaang diligan, and other factors. Because of the sin inside of us, and our sinful responses sa “heat” of daily sufferings, instead of bearing much fruit, hindi tayo nagbubunga nang marami, o ang nagiging bunga ay bad fruit.

Instead of seeking our joy in God, we are seeking our pleasures outside of God in our effort to ease the pain. Sa halip na mamuhay nang may kabanalan, we fall into temptation. Instead of hoping in God and our eternal inheritance with him, we seek our security in money and other material possessions. Instead of loving others, especially those inside the church, nagsasalita tayo ng masama, nagtatanim ng sama ng loob, and fail to love them tulad ng nais ng Diyos para sa atin.

Good Fruit: We must respond well in times of sufferings

So, may mga times na we don’t respond well. Kaya ang burden ni Peter is to teach us na wag nating gawing excuse yung sufferings or yung bad treatment sa atin ng ibang tao, believers or unbelievers, for us to also treat them badly. Instead, anumang nararanasan mo, gaano man kahirap, gaano man ka-unfair or unjust or undeserved, see it as an opportunity para makita ng mga tao how we as Christians respond differently. “…they may see your good deeds and glorify God…” (v. 12). Kaya nga paulit-ulit yung mga phrases na tulad nito: “we suffer for righteousness’ sake” (3:14), “suffer for doing good” (3:17), “suffers as a Christian” (4:16), and “suffer according to God’s will” (4:19).

His point is clear: kahit na masama ang ginagawa o sinasabi ng ibang tao sa inyo, ‘wag mong gantihan nang masama, gantihan mo nang mabuti. In verses 13-17, nakita natin last time kung paano ito maiaaply sa roles natin bilang good citizens in relationship to our government. Ngayon naman sa vv. 18-25, as good workers in relation sa nasa higher authority sa atin sa workplace. Next week, sa 3:1-7, sa roles natin sa marriage.

Verse 18: “Servants, be subject to your masters with all respect, not only to the good and gentle but also to the unjust.” Yung word for “servants” here in Greek ay oiketes, referring to household servants. Iba ito sa doulos, bondservants or slaves. Pero itong mga oiketes na ‘to, slaves pa rin sila na owned at under sa authority ng kanilang master (Gk. despotes). Merong ilang mga masters na “good and gentle.” Mababait. Madaling magtrabaho kung ganito ang mga amo n’yo. Kung malaking magpasweldo, kung maganda ang trato sa iyo. Pero not all are like this, lalo na kapag hindi Christians. Unjust, galing sa word na skolios. Baka dito galing yung “scoliosis.” Hindi tama, hindi tuwid, hindi ayos, hindi diretso, hindi makatarungan. Unfair ang treatment, malupit, mababa magpasweldo, abusive ang environment.

Kasambahay ka man, o rank-and-file employee, o manager na, pero kung ganito ang superior mo, madali bang gawin ang sinasabi ni Pedro dito? “Be subject to your masters with all respect, not only to the good and gentle but also to the unjust.” Definitely not. Mas madaling sumuway, mag-isip nang masama, magtsismis tungkol sa kanya, magreklamo, magresign. Although siyempre may mga pagkakataong kailangang magreklamo sa government as higher authority o umalis na kung kalooban ng Diyos. Si Lord naman ang ulitmate master natin. Pero hangga’t under ka pa ng authority ng boss, learn to submit. Not just out of obligation. But with all respect. Nasa puso. Yung pusong nag-iisip nang tama sa kanya as also created in God’s image. Ginagawa kung ano ang pinapagawa. Pinagpepray siya. Kinakausap nang maayos, and as God gives opportunity, also share the gospel sa kanya.

All Christian workers – in whatever work environment – are called by God to have a humble, sacrificial, and servant heart sa pagtatrabaho. Klaro ‘yan, walang malabo sa kalooban ng Diyos. At kahit na di ka pa “working” in the sense na kumikita ng pera o ay sweldo, this is applicable pa rin sa loob ng bahay. Mga anak, kung may trabahong binigay sa inyo ang magulang n’yo (Christian man sila o hindi), sumunod kayo. And also inside the church. Mga members, kung may trabahong binibigay sa inyo ang mga leaders n’yo, sumunod kayo.

Watering the Plant: Saturate Our Minds and Hearts with the Gospel (vv. 19-25)

Humble, sacrificial servanthood. It requires a radical change of heart. Kailangang diligan ang ugat na nasa puso natin para magbunga ng tamang pagtatrabaho at tamang pakikitungo sa ibang tao, especially those in authority over us. As you can observe throughout sa series natin, Peter is always doing this. Para magkaroon ng transformation that will move us to action, kailangan ng mga gospel motivations. Bago natin magawa yung mga kailangan nating gawin, kailangang alalahanin at paniwalaan ang ginawa na ng Diyos para sa atin. Bago ang response, kailangang panghawakan ang mga katotohanan.

Ganito rin ang banat ni Paul. Usually, first half ng letters niya (like Romans 1-11, Ephesians 1-3, Colossians 1-2), he will spend a lot of time talking about the gospel. Then sa second half, magsisimula ‘yan sa “Therefore…” Ganito ang dapat gawin in response (like Romans 12-16, Ephesians 4-6, Colossians 3-4). Pero itong si Pedro, iba ang style. Sprinkled ang gospel motivations throughout this letter. Dito nga sa passage natin, verse 18 lang yung exhortation. Yung verses 19-25, puro motivations na. Notice yung conjunction na “for” (Gk. gar), stating reasons or motivation or bases underlying yung command na magpasakop o sumunod sa mga amo kahit na unjust ang treatment sa ‘yo. “For…” (v. 19). “For…” (v. 20). “For…” (v. 21). “For…” (v. 25). Sapagkat…dahil dito…paulit-ulit ‘yan, telling us na meron tayong more than enough reasons na sumunod sa utos ng Diyos kahit na mahirap. Actually, yung mga reasons or motivations na ‘to ay applicable not just sa workplace, pati rin sa bahay o sa school o sa church, whenever we struggle to relate well sa mga taong mahirap pakisamahan o di maganda ang treatment sa atin. So listen carefully…

#1: Pleasing to God as a reflection of his grace (vv. 19-20)

Ang unang dahilan ay ito: Submission even when suffering unjustly is pleasing to God as a reflection of his grace to us. Ito ang dapat na ipandilig natin sa puso nating nahihirapan magpakita ng mabuti sa mga taong di mabuti sa atin. Bakit? Dahil ito ay nakalulugod sa Diyos, nagugustuhan ng Diyos, ikinakatuwa ng Diyos. Twice sa vv. 19-20, sinabi ni Pedro, “For this is a gracious thing…” (v. 19); “…this is a a gracious thing in the sight of God.” Literally, this is grace, this is charis. Maybe sa ibang tao, kahit maganda ang gawin mo may masasabi pa rin silang di maganda sa ‘yo. But what matters to us ay kung ano ang evaluation ni God sa ginagawa natin. Yun ang dapat na isipin natin.

Kaya nga sabi niya, “…when mindful of God, one endures sorrows while suffering unjustly.” Ilagay natin sa isip natin hindi kung ano ang sasabihin o iisipin ng ibang tao, kundi ang sasabihin ng Diyos tungkol sa atin. Hindi dahil natutuwa ang Diyos pag nagsa-suffer tayo, hindi siya masokista. Ang ikinatutuwa niya ay kung paano tayo magrespond sa suffering na merong “grace.” Bakit? Because “grace” is how God treated us. Ang justice ay ito: kung parurusahan tayo ng Diyos sa mga masamang pagtrato natin sa kanya. Pero sa halip na gantihan tayo ng masama, na meron siyang karapatang gawin, ang ibinigay niya sa atin ay kabutihan. And when we do the same sa ibang tao, we reflect his image. Like father, like son. Sa akin na daddy, whenever I see my children doing what I want them to do, and imitating me, it brings so much delight in my heart. Lalo na sa puso ng Diyos.

“For what credit is it if, when you sin and are beaten for it, you endure” (v. 20)? Totoong may mga nangyayaring masama sa atin dahil sa sarili namang kasalanan. Kung gumawa ka ng masama tapos pinatalsik ka sa trabaho, you suffer the consequences of your actions. Hindi yun ang endurance o pagtitiis na tinuturo ni Pedro dito. Ito yung pagtitiis na nananatili kang gumagawa ng mabuti kahit na masama ang ginawa sa ‘yo as a result of your doing good.

Ang “credit” o ang “glory” o approval o affirmation na dapat nating hanapin ay hindi yung galing sa boss ninyo o sa ibang tao, kundi sa Diyos. “But if when you do good and suffer for it you endure, this is a gracious thing in the sight of God” (v. 20). Kung ilalagay natin palagi sa isip natin, and try to imagine, and believe na nakangiti ang Diyos sa atin (hindi nakasibangot tulad ng ibang tao), na maganda ang sinasabi niya tungkol sa atin (hindi negatibo tulad ng ibang tao), at ibinubuhos niya ang mga blessings sa atin kahit na undeserved natin (hindi malupit at maramot tulad ng ibang tao), this will help us endure unjust sufferings para magpatuloy tayo sa paggawa ng mabuti kahit na mahirap.

#2: Following Jesus’ example in entrusting himself to God’s justice (vv. 21-23)

Ang ikalawang pandilig natin ay ito: Submission even when suffering unjustly is following Jesus’ example in entrusting himself to God’s justice. Kung nagpapatuloy tayo sa pagsunod at paggawa ng mabuti kahit na mahirap o masama ang ibang tao sa atin, sumusunod tayo sa halimbawa ni Cristo. “For to this you have been called…” (v. 21). Tinawag tayo ng Diyos, iniligtas tayo ng Diyos, yes para iligtas tayo from eternal sufferings in hell. Pero hindi ibig sabihing bahagi ng calling sa atin ni Lord ay to escape sufferings here and now and to enjoy prosperity, comfort and convenience. No. “For it has been granted to you that for the sake of Christ you should not only believe in him but also suffer for his sake” (Phil. 1:29).

Bakit bahagi ito ng pagkakatawag sa atin ng Diyos, part of his gracious calling for us? “…because Christ also suffered for you, leaving you an example, so that you might follow in his steps” (1 Pet. 2:21). Ang pagtitiis at kamatayan ni Jesus sa krus ay isang halimbawang dapat nating tularan. Yan ang itinuturo ni Pedro. Pero bago natin pag-usapan yun, mahalagang ipaalala sa atin na ang death ni Jesus sa cross ay hindi primarily as an example for us. Secondary yun. Kasi sa sarili natin wala naman tayong kakayahang sumunod sa halimbawa niya. Kailangan ng radical heart transformation. We need to be raised from the dead first! Paano nga naman tayong makakalakad sa daang nilakaran niya kung tayo ay mga bangkay na nakahiga at naaagnas lang (Eph. 2:1-2)?

So, Jesus’ death on the cross is primarily substitutionary atonement: “Christ suffered for you…” In our behalf. Tayo dapat ang parusahan. Tayo ang makasalanan. Si Jesus, wala kahit isa. Pero inako niya hindi lang isa, kundi lahat ng kasalanan natin para mapatawad tayo ng Diyos, mailigtas sa parusa ng Diyos, at maibalik sa magandang relasyon sa kanya at pagsunod sa kanyang kalooban. Christ saved us on the cross to follow him.

The cross is also “an example” for us to follow. Ito ang kokopyahin natin, hindi mo pwedeng laktawan ang suffering. Ito ang blueprint ng Christian life natin. And God is the designer of our life, and we must follow exactly kung ano ang gusto niya, and what he is building for us is always good and beautiful and perfect. Hindi ito subject for revision or suggestion. Many times we will realize na itong mga unjust sufferings na nararanasan natin ay better discipleship program ni Lord sa atin kesa sa mga nakasanayan nating discipleship programs sa church.

Ano yung blueprint na kailangan nating sundin? How Jesus responded sa unjust suffering. “He committed no sin, neither was deceit found in his mouth” (v. 22). Siya lang ang walang kasalanan (that is why he is a perfect substitute and savior for us). Siya lang ang hindi nagsalita ng masama. Yes, we can never attain sinless perfection in this life. But we must make it our goal to become like Jesus in responding to suffering. “When he was reviled, he did not  revile in return; when he suffered, he did not threaten…” (v. 22).

Hindi ginantihan ni Jesus ng masama ang masama, namatay siya para sa ating mga makasalanan. Ininsulto siya, but he speaks words of forgiveness and blessing for us. So? “Huwag ninyong gantihan ng masama ang gumagawa sa inyo ng masama. Huwag ninyong sumpain ang sumusumpa sa inyo. Sa halip, pagpalain ninyo sila dahil pinili kayo upang tumanggap ng pagpapala ng Diyos” (3:9).

We do this kasi ang tiwala at pag-asa natin ay wala sa tao. We don’t expect people na tumanaw ng utang na loob sa atin or even those in authority to give us justice. Ang tiwala at pag-asa natin ay nasa Diyos. Tulad ni Cristo, “…but continued entrusting himself to him (to God!) who judges justly” (2:22). Hindi siya huminto. Hindi siya umatras. Hindi siya nagduda sa Diyos. Kahit na si Judas ibinigay (delivered, same word as “entrusting” here) siya sa mga authorities in betrayal (John 19:11), si Jesus ibinigay niya ang sarili niya sa highest authority. Sinabi niya sa Ama, “Into your hands, I commit my spirit.” Siya lang ang mabuti, siya lang ang makatarungan. We trust him na kahit hindi tama ang trato ng ibang tao sa atin, ang Diyos palaging tama, and one day itatama niya ang lahat ng ito.

#3: Demonstrating the new life we have in Christ (vv. 24-25)

Kung makatarungan ang Diyos, bakit niya pinarusahan si Jesus sa di naman niya kasalanan (Acts 2:23; Rom. 4:25)? For us. For our good. Para maitama ang relasyon natin sa Diyos. Yung verses 22-25, karamihan diyan kinopya ni Peter sa Isaiah 53. A famous passage sa OT na looking forward sa fulfillment kay Jesus. Siya yung “Suffering Servant” dito. Hindi siya pinilit ng Ama. Kusang loob siya na inialay ang sarili niya as a willing sacrifice. Yes, dapat natin siyang tularan in humble, sacrificial servanthood even in times of sufferings. Pero we also need to remember din na his sufferings is for us: “Christ suffered for you” (1 Pet. 2:21). Na yung ginawa sufferings niya sa krus ay para sa atin.

Kaya ito yung pangatlong pandilig natin sa puso nating hirap magrespond nang tama when suffering unjustly: Kasi, it is a way of demonstrating the new life we have in Christ. Ano yung new life na yun? Sino na si Jesus para sa atin?

Jesus is our salvation and sanctification. “He himself bore our sins in his body on the tree, that we might die to sin and live to righteousness. By his wounds you have been healed” (v. 24). May sugat din ang mga puso natin. Hindi dahil sa pagmamalupit o pagmamaltrato o pang-aabuso ng ibang tao sa atin. Kasama yun. Pero ang primary “wounds” na meron tayo ay dahil sa sarili nating kasalanan. Binugbog si Jesus, sinugatan, ipinako, pinataty para ang mga sugat sa puso natin ay gumaling, so that we might die to sin. He is our salvation. Iniligtas tayo hindi lang sa parusa ng kasalanan, kundi sa kapangyarihan nito. So in Jesus we now have the power na talikuran ang kasalanan at mamuhay ayon sa katuwiran. The reason that Jesus died is not just that we will be saved from the penalty of sin, but to set us free to leave a life of sin and follow Jesus. The goal of our salvation is sanctification. “And because of him you are in Christ Jesus, who became to us wisdom from God, righteousness and sanctification and redemption” (1 Cor. 1:30).

Jesus is our satisfaction and security. “For you were straying like sheep, but have now returned to the Shepherd and Overseer of your souls” (v. 25). Para tayong mga tupang naligaw, pero nagbalik-loob tayo kasi ibinalik tayo ni Cristo. Nakilala natin siya kasi nagpakilala siya sa atin. “Shepherd and Overseer of our souls” ang title na binigay kay Jesus dito. In chapter 5, we will see kung paano ‘yan ginamit din sa mga pastor. But here, Peter is reminding us first na tumingin kay Cristo, hindi sa mga pastor, hindi sa magulang ninyo, hindi sa boss ninyo, o kaninuman for your satisfaction and security. Si Jesus ang Good Shepherd, Chief Shepherd, Great Shepherd. Siya ang nag-aalaga sa atin, nagpapakain, nag-iingat, tumitingin, gumagabay, at nagdadala sa buhay na dapat nating lakaran. So we listen to him, we look to him for our satisfaction and security.

Exhortation

Bakit natin dapat gantihan ng mabuti ang masama, whether in the workplace or anywhere else? Because it is pleasing to God, it is following Jesus’ example, and it is demonstrating our new life in Christ. So, if you are an unbeliever, hindi pa ito ang pwede mong ipandilig sa ‘yo. You need a good soil. Kailangang ang ugat ng buhay mo ay nakakapit kay Cristo. You need new life in Christ. Anuman ang nangyayari sa buhay mo ngayon, remember na mas masama ang sasapitin mo if you are outside of Christ. So believe in him, repent of your sins. Don’t trust yourself, or religion, or your good works. Trust in Jesus.

And if you are already trusting in Jesus, pero nahihirapan ka pa ring gantihan ng mabuti ang masama:

1. Remember the gospel. Masama ka, pero mabuti ang ginawa ng Diyos sa iyo. The cross is undeniable proof of that.
2. Rest in Christ. He is your salvation. He is your satisfaction. He is your security. He is your sanctification. He is all you need.
3. Reflect the grace we have in Jesus. Kung ano ang ipinakitang kabutihan ni Cristo sa ‘yo, you also show it to others.
4. Rely on God’s justice. There is just too much wrong happening sa workplace mo, sa bahay mo, sa society natin, and even in our church. Only God can make everything right. In his perfect time.