"But whatever gain I had, I counted as loss for the sake of Christ. Indeed, I count everything as loss because of the surpassing worth of knowing Christ Jesus my Lord." Philippians 3:7-8 ESV
At habang pinapakinggan natin ang mga nangyari sa kuwentong ito, we cannot help but remember kung paanong ito ay tungkol kay Cristo. Because Moses is not our savior, and ultimately, he’s also not the savior of Israel. “Jesus is considered worthy of more glory than Moses” (Heb. 3:3 CSB). So as we listen to this story, we focus our minds and our hearts on Christ our Savior.
Itong Exodus chapter 1 na focus natin ngayon ay nagsisilbing mahalagang paalala na ang kuwento ng Israel ay kuwento rin ng bawat isa sa atin na nakay Cristo. At kung hanggang ngayon ay wala ka pa kay Cristo, ang kuwentong ito ay nag-aanyaya sa ‘yo na maging bahagi rin ng kuwentong ito. There is no other story worth living for.
Alam naman natin na dapat tayong manalangin. Pero kung paano, ‘yan ang higit na mahalagang malaman, kaya nga ginagamit namin ang corporate prayer bilang paraan para turuan ang aming church kung paano makipag-ugnayan sa Diyos.
1. Ipangaral ang Salita.
2. Mahalin ang mga tao.
3. Piliin ang bawat laban nang may katalinuhan.
4. Paglaanan ang mahabang proseso.
Sinasabi ng Bagong Tipan na tuwing nagsasama-sama ang mga churches ay dapat nilang basahin ang Bibliya, ipangaral ang Bibliya, awitin…
Ang Diyos na ating Ama ang may hawak ng lahat ng nangyayari sa buhay natin at gumagawa siya para tuparin ang kanyang magandang layunin sa kanyang mga anak—even using the hardest of our afflictions to that end. “In faithfulness you have afflicted me” (Psa. 119:75). Kahit na yung mga afflictions na yun ay hindi mabubura ang faithfulness ng Diyos. Yun nga ang marka na tapat ang Diyos sa kanyang pangako na tatapusin ang mabuting bagay na sinimulan niya sa buhay natin.
Treasuring Christ PH 