"But whatever gain I had, I counted as loss for the sake of Christ. Indeed, I count everything as loss because of the surpassing worth of knowing Christ Jesus my Lord." Philippians 3:7-8 ESV
Mas madali kasi sa atin na tumingin sa tao at sa gagawin ng tao—sa responses ng mga unbelievers kapag nag-share tayo ng gospel sa kanila, sa responses ng mga members ng church kapag tinutulungan natin sila sa discipleship, at pati sa sarili nating magagawa lalo pa kung nakita natin yung mga failures natin o yung hindi magandang resulta ng ginawa natin. So, ang dapat nating tingnan ay kung ano ang ginagawa ng Diyos, at abangan kung ano ang sinabi ng Diyos na gagawin niya.
What if hindi nangyari ang ine-expect mo? What if sa kabila ng devotion mo sa paglilingkod sa Panginoon, doon pa nagkaroon ng matinding problem sa relasyon n’yong mag-asawa? O hindi man lang nabawasan ang problema mo sa finances? O kung anu-ano pang masasakit na salita ang narinig mo sa mga kamag-anak mo? O kung kumonti pa ang mga kaibigan mo? O yung mga inaasahan mong kakampihan ka, sila pa ang trumaydor sa ‘yo?
When he decides to call you, he is firm sa desisyon niya. Yun na yun. There is only one right response to his call—ang magtiwala at sumunod sa kanya. Hindi gumawa ng mga excuses, hindi magturo ng iba, hindi tumanggi sa panawagan ng Diyos. Sino ang nagwagi? Yung gusto ba ni Moises ang nasunod o yung gusto ng Diyos?
Marami tayong mga objections at excuses sa pagtawag ng Diyos sa atin. Marami ka nang narinig na sermons about making disciples of all nations, tungkol sa pagbibigay, tungkol sa pagiging actively involved sa ministries ng church, tungkol sa missions, pero may mga excuses ka rin: Bata pa ako. Matanda na ako. Hindi ako masyadong nakapag-aral. Mahirap lang kami. Busy ako, wala masyadong time. Nakakapagod. Maraming kailangang gawin sa school. Sila na lang, kaya na nila ‘yan. Wala naman akong masyadong maiaambag diyan. Anumang objections ang meron ka sa pagsunod sa pagtawag ng Diyos, ang ugat nito ay ito: mali o hindi sapat na pagkakilala sa Diyos at pagkakilala sa sarili.
God is an invisible God. Kung hindi siya magpapakita sa atin, hindi natin siya makikita. Pero sa kanyang kabutihan hinayaan niya na makita ng tao ang ilang aspeto ng pagka-Diyos ng Diyos. Kay Adam. Kay Abraham. Kay Isaac. Kay Jacob. At dito kay Moses. At ngayon, we have the fullness and sufficiency of God’s self-revelation in Scripture. Hindi na natin kailangang maghintay ng burning bush para makita ang Diyos. As we read the Scripture, nakikita natin (through the eyes of our faith) si Cristo. God’s self-revelation in Christ is a much better than the burning bush of Moses.
At habang pinapakinggan natin ang mga nangyari sa kuwentong ito, we cannot help but remember kung paanong ito ay tungkol kay Cristo. Because Moses is not our savior, and ultimately, he’s also not the savior of Israel. “Jesus is considered worthy of more glory than Moses” (Heb. 3:3 CSB). So as we listen to this story, we focus our minds and our hearts on Christ our Savior.
Treasuring Christ PH 